Realiti Melayu dan Dasar Ekonomi Baru

PAS dan Dasar Ekonomi Baru

Baru-baru ini kita dikejutkan oleh saranan sayap Pemuda PAS agar Dasar Ekonomi Baru diteruskan oleh kerajaan.  Mereka menentang dasar liberalisasi ekonomi yang diperkenalkan oleh Perdana Menteri sebelum ini. Berpusu-pusu para penyokong bukan Melayu Pakatan Rakyat mengherdik PAS yang pada anggapan mereka ini, telah menyimpang dari dasar anti-Melayu mereka.

Agak menghairankan apabila di dalam muktamar PAS tersebut, salah satu parti yang mempunyai jumlah ahli terbesar di kalangan Pakatan Rakyat menyuarakan sesuatu yang mirip kepada wadah perjuangan Barisan Nasional.

Parti- parti di dalam Pakatan Rakyat mahu tidur sebantal tetapi dalam diam ingin mimpi berlainan. Sejak bila pula PAS mendaulatkan bangsa? Pasti tidak, saranan tersebut telah menunjukkan bahawa walau apa pun yang dilaungkan oleh PAS mengenai dasar perjuangan Islam mereka, ahli-ahli akar umbi PAS terutamanya mereka yang muda, menjiwai betapa pentingnya semangat Kemelayuan tersebut. Ini wajar dan normal kerana PAS mempunyai ahli yang terdiri dari kaum Melayu sahaja (seperti Umno).

PAS wajib ingat bahawa, dasar liberalisasi Kerajaan Barisan Nasional terhadap DEB terbit dari tekanan dari rakan politik mereka sendiri di dalam Pakatan Rakyat lebih-lebih lagi dari DAP. Oleh itu, mengapa perlu rasa resah dan gundah gelana?

Menarik sekali apabila sejurus selepas kemenangan besar parti pembangkang semasa PRU12 yang lepas, Pemuda PAS telah menyokong Lim Guan Eng untuk membuang DEB di Pulau Pinang. Akan tetapi, apabila mabuk kemenangan sudah reda dan pakatan yang dibina mula kelihatan pincang dan terumbang-ambing kerana idealogi yang berbeza, kita mula melihat PAS mula mengetengahkan isu-isu yang berkait rapat dengan jatidiri mereka sendiri.

Orang Melayu dan Dasar Ekonomi Baru

Ya, DEB amat berkait rapat dengan jiwa Melayu. Bahkan, ianya juga berkait  rapat dengan jiwa rakyat Malaysia yang lain. DEB (sebenarnya DEB tidak lagi wujud kerana sudah digantikan dengan Misi Nasional) diperkenalkan untuk menjamin kesejahteraan semua rakyat Malaysia amnya.

Akan tetapi, apabila bangsa bukan Melayu telah dengan bijaknya menggunakan DEB untuk menaikkan taraf kehidupan mereka, kebanyakkan orang Melayu telah menyalahgunakannya untuk kepentingan sendiri hingga mengakibatkan nasib Melayu tidak berubah walaupun sudah dekat 40 tahun dasar ini dijalankan.

Pendapat penulis mengenai DEB sudah diketahui para pembaca. Walaupun penulis menganggap DEB adalah perlu, ianya mesti diberi matlamat dan jangkahayat baru agar bangsa Melayu pada amnya mempunyai sasaran baru untuk dicapai.

Memanjangkan usia DEB tanpa halatuju dan matlamat yang tepat hanya akan mewujudkan bangsa yang lemah. Ya, Melayu dengan DEB akan menjadi lemah kerana taraf ekonomi bangsa bukan Melayu terutamanya bangsa Cina menjadi lebih kuat dengan bantuan DEB. Apabila orang lain menjadi lebih kuat dari segi ekonomi manakala kita pula tidak berganjak dari takuk lama, dengan sendirinya kita akan terkebelakang.

Dengan cara pemikiran yang cetek dan pentingkan diri sendiri, Melayu akan menjadi kaum yang tidak akan maju walaupun DEB ini diteruskan hinggake akhir zaman.

Oleh itu, kerajaan perlu membuat sesuatu yang boleh memberi kumpulan sasaran ini untuk maju kehadapan tanpa melunturkan semangat dayasaing mereka.

Melayu ini, suka meminta-minta. Melayu jangan jadi seperti golongan rasis bukan Melayu dewasa ini yang suka meminta-minta walaupun taraf kehidupan mereka jauh lebih baik dari kaum lain.

Semangat dayasaing perlu diperkasakan untuk kaum Melayu sejak mereka kecil lagi. Ini sahaja yang boleh meningkatkan pemahaman mereka bahawa untuk maju kehadapan, usaha yang lebih amat perlu. Sifat rajin dan bekerja keras adalah sifat yang mulia dan terpuji. Di kalangan penganut Kristian, sifat pemalas, tamak dan hasad dengki adalah antara sifat-sifat yang terlarang. Apa pula agama kaum Melayu di negara ini? Adakah agama kaum Melayu di Malaysia ini tidak menitikberatkan sifat rajin berusaha?

Sejak sebelum lahir lagi hinggalah ke liang lahad, rakyat Malaysia terutamanya kaum bumiputera telah dijaga oleh kerajaan. Sejak di dalam perut ibu, bantuan perubatan yang amat murah disediakan. Kadangkala, mereka diberi rawatan percuma di hospital kerajaan. Walaupun miskin, ibu-ibu boleh melahirkan anak mereka dengan percuma. Syukur Alhamdullah.. jika kita di negara maju lain, mereka perlu ada insurans perubatan untuk mendapat perkhidmatan perubatan. Berapa ramai orang Melayu yang mempunyai insurans hayat di Malaysia ini? Mereka tidak perlu sebarang insurans kerana walaupun memerlukan pembedahan sakit jantung sekalipun, kerajaan akan membayarnya bagi pihak mereka yang tidak berkemampuan.

Apabila meningkat dewasa, pendidikan diberikan percuma di sekolah-sekolah kebangsaan. Yuran  persekolahan tidak perlu dibayar.. buku teks adalah percuma. Anak-anak Melayu cuma perlu hadir ke kelas dan belajar sahaja. Kadangkala, bantuan pakaian persekolahan juga disediakan oleh Jabatan Kebajikan Masyarakat. Jika tidak cukup wang untuk ke universiti, diberi pula bantuan biasiswa. Sejak sedekad yang lepas, PTPTN disediakan untuk SEMUA rakyat Malaysia yang tidak berkemampuan untuk membayar yuran universiti mereka. Amat beruntung mereka ini.

Apabila melepasi alam persekolahan dan memasuki alam pekerjaan, bantuan kerajaan diberikan kepada mereka yang hendak memulakan perniagaan sendiri. Kerajaan mewajibkan kepada syarikat-syarikat bukan bumiputera yang wujud bagai cendawan selepas hujan untuk mengambil kaum bumiputera agar tercapai kuota 30% dari jumlah keseluruhan kakitangan mereka.

Apa tidaknya, bantuan kepada syarikat-syarikat ini adalah tidak terhingga banyaknya. Kek ekonomi yang diperbesarkan melalui usaha kerajaan sejak DEB diperkenalkan telah mewujudkan suasana ekonomi yang mantap. Pelabur-pelabur asing telah datang melabur, permintaan yang banyak dari dunia luar di era kebangkitan globalisasi mendatangkan kemewahan yang banyak kepada syarikat-syarikat tersebut. Kadar cukai korporat juga adalah rendah.

Bantuan kewangan dan pinjaman diberikan kepada mereka dengan mudahnya. Adakah berat untuk memberi 30% kuota kepada bumiputera di dalam syarikat-syarikat ini? Kajian awal mendapati bahawa sektor swasta di Malaysia yang majoritinya dipenuhi dengan syarikat-syarikat bukan milik bumiputera mempunyai tenagakerja seramai 10 juta orang. Sektor awam pula mempunyai seramai 1.1 juta orang. Ini bermakna, kerajaan hanya mengkehendaki minima 3 juta kaum bumiputera di dalam sektor swasta. Amat sedikit berbanding dengan jumlah keseluruhan kaum bumiputera di Malaysia yang seramai lebih kurang 18 juta orang. Ini pun ada yang tidak berpuas hati apabila ramai meminta dasar 30% ini dimansuhkan sama sekali.

Bangsa bukan bumiputera di dalam sektor swasta dibenarkan oleh Dasar Ekonomi Baru untuk menggaji hingga 7 juta di kalangan kaum mereka sendiri walaupun jumlah keseluruhan mereka di Malaysia ini hanyalah 9 juta orang!

Apa lagi yang kumpulan rasis ini mahu? Malah, kuota biasiswa yang termaktub di dalam Perlembagaan Malaysia juga telah memberi kelebihan kepada kaum minoriti bilamana daripada 2100 jumlah biasiswa JPA yang dikeluarkan kerajaan dalam tahun ini, hanya 1176 diberikan kepada kaum bumiputera (hanya 56%!). Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Seri Nazri Aziz pada 16hb Jun 2009, telah memberikan pecahan biasiswa tersebut di Parlimen sebagai jawapan kepada soalan dari Lim Kit Siang.

Apabila sudah terbukti bahawa kaum bukan Melayu mendapat lebih banyak biasiswa JPA daripada kaum Melayu, mengapa Lim Kit Siang masih hendak mengapi-apikan rakyat di dalam ceramah politik beliau baru baru ini pada 20hb Jun 2009? Mengapa perlu mengungkitkan isu biasiswa dan memfitnah kerajaan bahawa ianya tidak adil kepada kaum bukan Melayu? Adakah beliau memekakkan telinga ketika berada di dalam Parlimen beberapa hari sebelum itu?

Inilah yang dikatakan oleh penulis beberapa kali sebelum ini – para pemimpin pembangkang kesemuanya mempunyai sifat perkauman yang melampau. Samalah semangatnya dengan mereka yang terjerit-jerit memfitnah kaum Melayu sejurus sebelum peristiwa Mei 13, 1969. Dan ini telah diikuti pula oleh para penyokong taksub mereka.

Berbalik kepada sifat dan budaya kaum Melayu sendiri, penulis merasa kecewa dengan sikap para pemimpin Melayu di dalam pakatan pembangkang yang terus menerus menidakkan realiti sebenar kaum mereka sendiri. Mereka perlu sedar bahawa  bangsa mereka sendiri masih terkebelakang dalam banyak perkara terutamanya dari segi penguasaan ilmu dan ekonomi.

Apabila sudah terhantuk baru hendak terngadah,  mulalah mereka dari PAS hendak mendesak kerajaan supaya mempertahankan hak bumiputera. Mungkin nasih belum terlambat untuk orang Melayu bersatu agar budaya mereka boleh ditukar untuk menjadi lebih dinamik dan berdayasaing. Perpecahan yang melanda bangsa teramai di Malaysia inilah yang menyebabkan tiada tapak untuk menganjakkan cara pemikiran mereka ke tahap yang lebih baik.

Tiada tapak untuk memulakan anjakan bermaksud, segala usaha yang dilakukan untuk memperkasakan bangsa telah digagalkan oleh sifat hasad dengki, tamak, gila kuasa, fitnah-memfitnah, kafir-mengkafir dan lain lain lagi.

Budaya buruk ini ditambah pula dengan sifat sambil lewa, suka mengambil jalan mudah, malas menimba ilmu dan tidak rajin membaca.

Kata-kata Dr Mahathir ketika diwawancara oleh Mingguan Malaysia (15 Jun 2003) berkenaan budaya orang Melayu mesti diamati dan dijadikan iktibar.

Beliau berkata:

“Hasrat saya apabila kita perkenalkan Dasar Ekonomi Baru (DEB) ialah untuk memberi head start kepada bumiputera dan Melayu supaya mereka mampu bersaing dengan kaum-kaum lain serta tidak terlalu bergantung kepada kerajaan. Saya dapati setelah kita laksanakan DEB selama lebih 30 tahun, majoriti bumiputera masih lagi tidak mampu berdiri di atas kaki sendiri. Walaupun ada yang berjaya – kita akui mereka yang berjaya cukup berjaya – tetapi ramai yang tidak mampu.

Kalau hendak kontrak, mereka mahu kontrak kerajaan, hendak jual barang, jual barang kepada kerajaan. Semuanya dengan kerajaan. Kalau tidak ada kerajaan, mereka akan jatuh.

Budaya kita. Kita lebih utamakan perkara yang mudah daripada cuba, mengatasi cabaran. Apabila kita cari perkara yang mudah, kita jadi lemah. Saya sudah berkali-kali kata jika kita guna tongkat selalu, maka kaki kita akan lumpuh. Tetapi mereka hendak guna tongkat kerana itu lebih mudah daripada berdiri di atas kaki sendiri. Budaya ini yang menyebabkan orang Melayu kurang berjaya.

Bila kita kata kena bersaing, biasanya bila kita hendak compete kita berusaha lebih, tetapi orang Melayu ini bila kata hendak compete, mereka menyerah kalah. Ada sikap tidak apalah. Mereka tidak berusaha.

Sebaliknya orang Cina bila kita kata boleh compete, kalau awak menang, awak boleh naik, mereka kerja kuat dan belajar lebih rajin. Orang Melayu tidak begitu.”

 

 

 

Izinkan saya untuk menulis di dalam bahasa Inggeris pula.

The NEP is not a free meal ticket. In essence, it is only an opportunity given to you by the government to alleviate your economic status. It gives you the opportunity to study in a university even though your results are not stellar. It creates an opportunity for an average businessman to receive business contract which enables him to execute a project so that he could gain experience and more project portfolios to become more successful. In the future, he will become competitive at par with other businessmen.

But some of the Malays had treated the NEP like petty cash. If businessman Abdullah receives an award letter, he will sell it to businessman Ong for a quick buck. When student Rosmah receives monthly JPA scholarship, she immediately buys a new handphone and another pair of branded new shoes. No wonder other people who did not get all this special treatment resented these kind of people. And who gets the blame?

The government!

These are actually the very basic, micro level causes that contributes to the failure of the NEP and eventually, the opposition took advantage to call for its abolishment.

How do we resolve ourselves to make this change for the better? The Prime Minister made a drastic policy change when he liberalised some parts of the economic sector – the bread and butter for the non-Malay businessmen.  But what are the steps the government will endeavour to take to jumpstart the Malays to be a mentally strong race in the face of a strong competition?

What are the substantial effort to strengthen the character of the Malays? Even PAS could not uplift the plight of the Malays by instilling the good Islamic virtues onto their millions of supporters. And we thought PAS was the purveyor of everything that is good and holy in this country.

Why is this so? Because Malays indulged themselves into too much politicking which often than not, constricted their ability to be farsighted. Their lust for power and constant bickering over the smallest of issues led them to be divided. And once you are divided, any effort to work for betterment will not be successful.

Since reconciliation for the sake of the prosperity and peace among the Malays are quashed by the non Malay friends of PAS in the Pakatan Rakyat coalition, there will be tougher road ahead. Any effort to strengthen the Malays say, to make English a compulsory pass subject will be opposed by the Malays (PAS) themselves just for the sake of opposing!

In the end, any paradigm shift will not happen and the vicious cycle of mediocrity will continue.  And who will continue to prosper? Not the Malays that is for sure. If we need to face the challenges in the future when the NEP is torn down, the Malays must change their illgotten attitude. Not by just a few, but by all levels in its society.

Akhir kalam saya ingin menasihatkan semua termasuk diri saya sendiri, BANGKITLAH MELAYU DAN CAPAILAH KEJAYAAN YANG DIIDAMKAN!

(to be continued)